dimecres, de desembre 29, 2004

Dydd Tawel Cyn y Flwyddyn Newydd (Spanish / French / Welsh)

Fel doe, mae heddiw wedi bod yn ddydd tawel, yn godi'n hwyr yn y bore a wnes i. Mae'n iawn. O, mae'n siwr y byddai rhywun oedd yn darllen y tudalennau hyn yn meddwl taw y cwbl 'mod i'n ei wneud yw cysgu'n hwyr yn mynd allan i gymdeithasu. Yn fy myd perffaith, dyna sut y byddai, ond yn wir dim on ysbaid bach o heddwch cyn i'r titrwm-tatrwm ddechrau unwaith eto.

Bydd y penwythnos yn brysur, ac yn cychwyn yn gynnar hyd at hyn. Mae Tom yn cyrraed prynhawn yfory, felly does dim cysgu'n hwyr bore 'fory. Rhaid bydd codi yn ddigon cynnar i roi trefn ar y ty cyn iddo ymddangos. Fyddai fo ddim sylweddoli pe nad fyddai'r ty yn lan, ond gwybyddwn i, felly bydd yn barod cyn iddo fo ddod i mewn. Tu hwnt it hynny, dwi wedi treulio digon o amswer ar y ffôn yn sgwrsio. Un galwad oedd oddi wrth Th.

Th. c'est une ancienne étudiante qui est devenue une amie. C'est une personne extraordinaire, spéciale, et de temps en temps un peu pénible - pas dans le sens typique de l'être: elle n'est jamais méchante, mais quand même elle peut être un peu trop exacte, un peu trop ouverte, un peu trop énergetique, ce qui rend la relation entre elle et moi un peu stressée; cela veut dire que quelques fois, on peut être trop d'une bonne chose! Quand même, elle et son mari sont devenus de bons amis, et des amis intéressant en plus. La meilleure chose de Th. est son optimisme, ce qui ne se fatigue jamais. Même quand elle a perdu son pays et plusieurs membres de sa famille pendant la révolution iranienne, un triste évenement dont elle a eu la chance d'évader car son mari et elle ont été déjà aux États-Unis quand cela a eu lieu, elle n'a jamais perdu l'espoir, sa bonne vivance, sa joie de vivre. Et en plus, même quand son insistance sur un point tel quel peut être un peu agaçant de temps en temps, il faut admettre tout simplement qu'elle n'a jamis tort! Elle pense très soigneusement avant de parler ou d'agir, et ce fait rend que ses actions et ses paroles sont bien envoyées et bien reçues par ce qui peut les accepter. Malheureusement, il y a des gens, les gens typiques, et typiquement parasseux qui ont marre d'elle quelques fois. Tant pis, personne peut être aimée universellement!

Galwad arall oedd i Sandy, fy hen landledi. Siaradodd am tipyn bach o bob dim, ond un peth oedd yn synnu oedd rhywbeth a ddywedodd. "Rwyt ti'n seinio mor hapus," meddai. On pam lai? Does dim rheswm da gen i fod efo'm pen yn fy mlu. Como dice el buen picaro, he llegado a mi buen puerto. Mi vida no era siempre perfecta, pero la verdad es que he podido manejarla de modo de que ahora puedo disfrutar de cada minuto, de cada acción. Yo tengo suerte, y lo sé. ¿Perfecta? ¿Por qué tratar de tener la perfección? No vale nada al fin y al cabo. Lo que quiero tener es un estado de estar contento, y por el momento, lo tengo. Tengo un buen trabajo, un buen hogar, buenos vecinos, amigos y compañeros, dos buenos coches, ciertos familiares que todavía están vivos, mi salud, y un poco de dinero. No hay de ser infeliz. Es verdad que ya no tengo un amante de tipo que me apetece, bueno quiere decir que el amante que tengo me deja mucho a querer, por que ya no es amante en si, solo amante de ocasión, de cuando quiere venir para verme. Pues esto me gustaría cambiar, pero fuera de esta pequeña disfunción, no puedo quejarme de nada.

Pues sí Sandy, estoy contento. La vida es una ruleta de maravillas en que apostamos todos. Por algunos se termina mal, como esta pobre gente de Asia matada o dañida en el tsunami. Eso es un horror del primer tipo, una pesadilla viva. Pero mientras tanto no sirve tener miedo o de estar horripilado. No sé yo si existe un gran Díos como lo de la creencia cristiana. De verdad lo dudo, pero a la vez, sí imagino que haya algo en el universo, hay algo más - hay demasiadas relaciones entre cosas, personas, evenemientos, la misma sustancia del cosmos que todo pueda ser por pura casualidad. Lo raro es que a este momento no siento una gran tristeza a causa de lo que pasó en Asia, sino una alegría, y eso a un nivel intuitivo. Los que han muerto, yo siento, hand encontrado una gran alegría al morir, una alegría tan fuerte que suprimó y todavía suprime la tristeza y la agonía de la gente que queda. No sé... un científico diría que solo me hago sentir mejor en frente de un horror imposible a creer. Y aún no sé en que creo, si creo en algo. Pero de todos modos así es el sentimiento que me queda. Como ha dicho el druide al al futuro santo Gwenole, cuando pasemos por esta gran puerta, entonces es posible que descubramos que nosotros dos nos equivocamos! A ver...

1 comentari:

Unknown ha dit...

Salut mon ami. I am enjoying your blog immensely. I look forward to future posts and will check back frequently. You had asked about using a pic of me when you have them developed. I must approve the image first since we may have to "Photoshop" it (more English language plasticity).

Ramble on, professeur...